9 มีนาคม 2566
กิจกรรม FMS Clubhouse 1 “คณบดีวิถีสัญจร” วันนี้ลงพบปะพูดคุยกับตัวแทนนักศึกษาจากสาขาวิชาการบัญชี ชั้นปีที่ 2 จำนวน 5 คนครับ ซึ่งวันนี้ อ.กฤตกร มั่นสุวรรณ ได้กรุณานัดแนะมาให้เป็นอย่างดี
เด็ก 4 คน จบการศึกษาระดับ ปวช. การบัญชี จากวิทยาลัยเทคนิคสกลนคร เหตุผลที่ไม่ต่อ ปวส. เนื่องจากต้องการศึกษาหลักสูตร 4 ปี และต้องการเรียนมหาวิทยาลัย ฯ เนื่องจากมองเห็นสภาพแวดล้อม และโอกาสที่กว้างกว่า และระบบการเรียนการสอนมีความอิสระมากกว่า อีก 1 คนจบจากจังหวัดบึงกาฬ
เรียนที่นี่ได้เกือบ 2 ปี เต็ม เรื่องการเรียนไม่มีปัญหาอะไร เกรดเฉลี่ยทุกคนอยู่ที่ 3 กว่า ๆ แต่เด็ก ๆ กระซิบบอกว่าเดี๋ยวเทอมนี้รู้เรื่องค่ะ อาจารย์ !!! 555 เพราะเจอแต่ของยาก และยังบอกอีกว่าดูแผนการเรียนแล้วคงจะหนักหนาสาหัสช่วงปีที่ 3 เพราะอัดแน่นไปด้วยวิชาที่ค่อนข้างยาก ผมจึงถามเนื้อหาส่วนไหนที่ยาก ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ากฎหมายที่เกี่ยวกับภาษีอากร
เด็ก ๆ ทั้งหมดเล่าคล้ายกันว่าชอบในวิชาปฏิบัติที่ต้องลงมือทำ แต่จะอ่อนในเรื่องของการเรียนวิชาบรรยายที่ต้องใช้สมาธิฟัง และบอกว่าถ้าหากหลุดสมาธิออกไปเพียงแค่นิดเดียวก็จะตามไม่ทันที่อาจารย์ท่านบรรยายเลย ประเด็นนี้น่าจะคล้าย ๆ กัน เพราะเด็กรุ่นนี้อยู่ในโลกของคงามรวดเร็วทางเทคโนโลยี และเจอ Covid – 19 ส่งผลให้อาจเกิดภาวะสมาธิสั้นได้
มีเด็ก 1 คนในนั้น เล่าให้ผมฟังว่าตัวเขามีความจำสั้น มักจะจำอะไรยาว ๆ ไม่ค่อยได้ เช่น เพื่อนๆ ที่เรียนระดับมัธยมต้นเขาจำหน้าและชื่อแทบไม่ได้ ผมจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่าแล้วเวลาเรียนหรือสอบต้องใช้ความจำเราแก้ปัญหาอย่างไร เด็กตอบว่าถ้าจะสอบพรุ่งนี้หนูจะอ่านวันนี้ เกินกว่านี้ไปหนูจะลืม แต่เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3 กว่า ถือไม่น่าห่วงอะไร
มีเด็ก 1 คนที่บ้านเลี้ยงหมูเพื่อขาย โดยมีพี่ชายคนกลางเป็นคนบริหารจัดการ เด็กบอกว่าอนาคตหากไม่สามารถเข้ารับราชการได้ ก็อยากสานต่อกิจการของครอบครัวให้เจริญเติบโตขึ้น (น่าเข้าไปยกระดับธุรกิจ) และตัวเขาเองมีประสบการณ์ทำงานพาร์ทไทม์หลายปี เพิ่งมาหยุดในช่วงเดือนที่ผ่านมา เนื่องจากทางร้านลดค่าแรงตามกานลดชั่วโมงการทำงาน และการเรียนเริ่มหนักขึ้น มีการบ้านต้องทำตลอด เลยขอพักการทำงานไว้ก่อน
ผมถามอาชีพที่อยากทำในอนาคตมีคนอยากทำธุรกิจร้านอาหาร 1 คน เชื่อว่าตัวเองมีฝีมือการทำอาหาร (เพื่อนๆซุบซิบกันแล้วหัวเราะ 555) แต่ตอนนี้ยังไม่รู้จะเริ่มยังไง และยังไม่มีพื้นฐานซึ่งครอบครัวก็ไม่ได้ทำธุรกิจ ผมจึงได้แนะนำแนวทางไปบางส่วน อีก 1 คนอยากทำงานอื่น ๆ หาประสบการณ์ไปเรื่อย ๆ เมื่อพร้อมก็อยากประกอบการธุรกิจ แต่ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเพราะปัจจุบันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ร้านขายอุปกรณ์การเกษตรพันธุ์ทวี โดยทำตั้งแต่ ปวช. และปิดเทอมก็จะทำงานนี้ไปก่อน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท
มีบางคนอยากเข้ารับราชการ และทำงานบริษัทต่าง ๆ แต่อีกคนมาแปลก บอกผมว่าหนูอยากไปอยู่เมืองนอก ไปทำงานต่างประเทศ ทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น ความฝันจริง ๆ อยากไปยุโรป เพื่อเปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ โดยมีตัวอย่างจากคนในครอบครัวที่ไปเคยทำงานมาแล้ว ผมจึงแนะนำให้เตรียมพร้อมเรื่องของภาษาเอาไว้ แต่เขาก็บอกว่านี่แหละค่ะคือสิ่งที่หนูกลัว 5555
จากที่ฟังความฝันในอาชีพทั้งหมด ผมเลยถามว่าสรุปไม่มีใครอยากเป็น “นักบัญชี” โดยตรงเลยรึ เด็ก ๆ หัวเราะแล้วบอกว่าเรียนมา 2 ปี ก็รู้แล้วค่ะ 55555
จากนั้นผมจึงถามข้อเสนอแนะในการพัฒนาคณะ ฯ และหลักสูตรในภาพรวมตามมุมมองของเด็ก ๆ ก็ถือว่าได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ส่วนหนึ่ง ครับ ซึ่งบางเรื่องก็สามารถแก้ไขได้ทันที บางเรื่องก็คงต้องใช้เวลา
และมีข้อมูลเชิงลึกของเด็กบางคนที่ผมไม่สามารถเล่าให้ฟังได้ เพียงแค่รับรู้ เข้าใจ ก็เพียงพอแล้ว คนเราเลือกเกิดไม่ได้ และย้อนเวลาไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ต้องมุ่งหน้าสู่ปัจจุบันอย่างเดียว ครับ สู้ ๆๆ ทุกคน
จากที่ใช้เวลาพูดคุยกับเด็ก ๆ ประมาณ 40 นาที (วันนี้คิวแน่น) และตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา พบความจริงอย่างหนึ่งว่าเด็กรุ่นใหม่ มีความหลากหลายและแตกต่างกันมาก เราไม่สามารถคิดแบบเหมารวมได้ส่าเด็กรุ่นนี้เป็นแบบนั้น แบบนี้ แต่ต้องทำความเข้าใจมากขึ้น เพื่อให้บริการทางการศึกษาอย่างมีคุณภาพมากที่สุด
